دیروز آقای هاشمی رفسنجانی در دومین سمپوزیوم ایران 1404 به نکات بسیار مهمی تاکید کردند که لازماست به آنها بیشتر پرداخته شودابتدا به فرازهایی از این صحبت اشاره می نمایم:
- اکنون خوب مشخص شده است که اگر نفت حتی بشکه ای140دلار هم بشود اتفاقی نمی افتد.
- قطع وابستگی به نفت از خواستگاههای مهم ماست ، ما میخواهیم نفت را به عنوان یک سرمایه ملی و ذخیره احتیاطی نگه داریم.
- بهرهوری بزرگ ترین کاری است که باید اتفاق بیافتد.
- استخراج و برداشت از چاه نفت کار سختی نیست بلکه کار سخت استفاده درست از منابع متکی به دانش و فنون پیشرفته است.
- متاسفانه ما بدترین نوع مدیریت و استفاده از نعمت های الهی و ثروتهای کشور را داریم.
نکات فوق از جانب مردی مطرح می شود که در سی سال گذشته در عالی ترین و حساس ترین مسئولیت های اداره امور کشور،مسائل مهم ایران را رصد نموده است و به خوبی در جریان مسائل منطقه محیط پیرامون و جهان قرار دارد، به عبارتی این دیدگاهها که از سر دلسوزی و برای فراهم ساختن زمینه های مناسب تحقق چشم اندازند مطرح شده است.
عصاره ی تجارب و جمع بندی حاصله از یک بررسی و تحلیل بلند مدت و واقع بینانه از مسائل است.شایسته است همه دردمندان،دولتمردان و متعهدان به منافع کشور و انقلاب با حسن ظن ونگاه مثبت به این نکات توجه نمایند و عنایت داشته باشیم که امروز مسئله اصلی کشور ما مسئله مدیریت و کارآمدی است باید بپذیریم که کارهای بزرگ انسان های توانمند و مجرب را نیاز دازند باید قبول کنیم که مدیر ضعیف از افراد قوی استفاده نمی کند و زیر مجموعه خود را به ضعف و ناتوانی می کشاند و نتیجه آن هدررفت گسترده امکانات ،منابع و فرصت هاست نتیجه آن افت شدید بهره وری است که در برنامه چهارم توسعه تامین 5/2 % از رشد 8% تولید ناخالص ملی را از محل بهرهوری دانسته است توفیقی نداشته ایم.
باید بپذیریم که تا زمینه ها و پیش نیازهای چشم انداز را فراهم ننمائیم وتا از ابزار، امکانات، قوانین وراهکارهای متناسب با اهداف استفاده نکنیم راه به جایی نخواهیم برد، تا نظام شایستگی را در کشور ودر کلیه سطوح مورد توجه و رعایت قرار ندهیم تا فضای کسب و کار را مساعد نسازیم، تا محیط اقتصاد وتولید رقابتی نشود زمینه برای رشد بهره وری و استفاده اصولی از منابع و امکانات و دست یابی به اهداف چشم انداز امکان پذیر نمی باشد.
پس یا به این نصایح مشفقانه توجه نمائیم یا اگر راه کارهای بهتری داریم در معرض افکار عمومی، اندیشمندان و صاحبنظران قرار دهیم.
مبادا که خدای نکرده اهداف متعالی انقلاب و نظام و منافع ملی و حقوق حقه مردم را فدای گرایشهای سیاسی و جناحی و تعصبات کور گروهی و منیتهای نفسانی و شیطانی قرار دهیم. بدانیم که زمان میگذرد، دوره ها تمامی می شود فقط کسانی یا دشان باقی خواهد ماند که منافع و مصالح مردم را رعایت نموده اند و مصداق این سخن رسول گرامی اسلام (ص) باشند که گفته اند که "انفع الناس انفعهم للناس".